Գույնզգույն աշունը տեղափոխվել էր «Հայ կրթություն» կրթական հիմադրամի փոքր դահլիճ: Այստեղ նախակրթարանի կրտսեր նախադպրոցական և ավագ նախադպրոցական խմբերի սաները իրենց գեղեցիկ ոտանավորներով, երգերով ու պարերով գովերգեցին աշունն ու աշնանային մրգերը:
«Հայ կրթություն» կրթական հիմնադրամում 15.11.2016թ-ին տեղի ունեցավ «Ռուսական Արջուկ» ամենամյա մրցույթը ռուսաց լեզվից, որին մասնակցում էին կրթահամալիրի II-ից XII-րդ դասարանի աշակերտները:
Being founded in 1874 in Bern (Switzerland) the Universal Postal Union (UPU), including the Republic of Armenia among its member-countries and represented by “HayPost” CJSC, announces an International Letter-Writing Competition every year in order to promote the literacy and the role of letter-writing all over the world.
This year the 45th International Letter-Writing Competition under the theme “Write a letter to your 45-year-old self” has been organized by “HayPost” CJSC with the support of the RA Ministry of Transport, Communication and Information Technologies and the RA Ministry of Education and Science. The mentioned theme was announced by the Universal Postal Union in celebration of the International Letter-Writing Competition’s 45th anniversary.
Participating in the above-mentioned competition,ZavenAntonyan, a 9th grader of “Hay Krtutyun” educational complex of Yerevan, was awarded a special mention certificate by the UPU international jury.
The official ceremony of awarding the certificate to ZavenAntonyan was attended by RA Deputy Minister of Transport, Communication and Information Technologies Mr. GagikTadevosyan, Chairman of the Board of Trustees of “Hay Krtutyun” educational complex, Armenia Representative of the Armenian Missionary Association of America Mr. HarutNersesyan, Principal of the educational complex Ms. MelanyaGeghamyan, family members of ZavenAntonyan, Managing Director of “Haypost” CJSC Mr. Juan Pablo Gechidjian. Those present congratulated ZavenAntonyan and presented gifts from Director General of the Universal Postal Union Mr.Bishar Hussein and RA Minister of Transport, Communication and Information Technologies Mr. Vahan Martirosyan.
Last year, too, the special mention certificate was granted to the author of the essay, representing the Republic of Armenia in the 44th International letter-Writing Competition.
Below is ZavenAntonyan’s letter in French written to his 45-year-old self:
10 mars 2016
Bonjour, Zav…
Tu vas bien ? Ah oui, je sais, je sais que tu n’aimes pas cette question. Peut-être tu vas mal, trop mal, mais est-ce que tu vas en parler aux gens ?
Je t’écris cette lettre au fond des années pour te rappeler ce que tu aimais le plus et à quoi tu donnais un grand cas d’importance pendant les années de ton adolescence d’or.
Te rappelles-tu, tu aimais blaguer, même quand tu étais triste. Tu blaguais sans aucun motif, mais pas avec n’importe qui. Tu ne blaguais qu’avec tes amis. Tu évitais des gens froids et indifférents. Tu n’aimais pas quand on te critiquait en ta présence. Tu aimais faire tourner la balle du foot sur les bouts de tes doigts, tu aimais compter les arbres de votre cour. Tu aimais jouer aux échecs avec le grand-père Ohan. Tu aimais quand on t’offrait du chocolat.
Les jours ont passé. Ton enfance douce est devenue un passé. Ta jeunesse aussi … Tu as vu déjà 45 printemps et peut-être tu en verras encore autant. Maintenant tu te mets au balcon, tu t’assieds sur ton fauteuil, tes jambes sont croisées et tu lis ces lignes. Tu lis à haute voix comme d’habitude. Peut-être ta voix est devenue grosse comme tu le rêvais dès l’âge de 9 ans, tu as cette voix rauque et masculine. Tu lis lentement et tu te souviens…
Tu te souviens des jours chauds et ensoleillés. Il faisait chaud même en hiver car tu avais chaud dans ton âme. Tu ne lis pas seulement pour lire. Tu lis et tu te souviens de ce moment décisif quand toi, un adolescent âgé de quatorze ans, tu as décidé de t’écrire une lettre et faire de manière que cela t’arrive quand tu auras 45 ans. Qu’est-ce qui t’a obligé d’agir comme ça, la peur que la vie peut te changer et que tu peux oublier tout ce qui avait de l’importance pour toi à cette époque, ou bien ce n’était qu’un jeu, un concours ?
Les années se sont écoulées et tu n’es pas capable de retourner ton adolescence épanouissante. Tu ne peux plus retourner la balle du foot avec laquelle tu as marqué ton premier but. Tu ne peux pas retourner le jeu d’échecs perdu. Tu ne peux pas retrouver ton grand-père Ohan. Tu ne peux pas retrouver ton enfance.
Peut-être maintenant, les héros principaux de ton enfance n’existent plus. Le chauffeur de taxi Karén, qui fumait toujours pendant les pauses, n’existe plus. La pause de Karén ne finissait que quand il terminait de fumer toutes ses cigarettes «Garni». La grand-mère Séda, qui était toujours mécontente de tout et de tous, et qui, en nettoyant l’entrée «maudissait» les mecs de la cour qui la salissaient, mais chaque fois, en les voyant, sortait de sa poche un bonbon et les régalait avec un bon sourire, n’existe plus. Mon premier amour n’existe plus. Je ne me souviens même pas de son nom. Je suis tombé amoureux d’elle à l’âge de trois ans, quand elle m’a prié de fermer les yeux, puis elle a versé le seau rempli de sol sur ma tête. Dès ce jour-là mon amour pour elle s’est agrandi.Tous ces gens n’existent plus ou bien ils existent mais ils ne sont pas à mes côtés. C’est la vie, tout peut arriver. Mais tous eux ils font partie de ton enfance, Zav, de ton et de mon enfance.
Je parle beaucoup et toi, tu te tais toujours. Est-ce à cause de ton âge ? Tu es devenu un homme d’âge mûr. Peut-être quelques fils blancs sont apparus dans tes cheveux. Peut-être tu portes des lunettes. Je ne suis pas au courant. Mais je suis sûr que ton âme et ton cœur sont restés les mêmes. Au fond de l’âme tu es le même petit garçon qui aimait passer ses soirs sur le toit de leur bâtiment entouré de ses amis. Tes amis s’asseyaient, bavardaient, mais toi, tu te couchais sur les bancs, sans faire du bruit et tu regardais là, où deux éternités se croisaient. C’etait le coucher du soleil. Le temps s’est écoulé, les choses ont évolué depuis, sauf, peut-être le coucher du soleil qui est resté le même. Zaven, dis-moi que toi-aussi, tu es resté le même, dis-moi que ton cœur se met à battre la chamade chaque fois que tu regardes ce coucher du soleil.
Zav, tu me manques beaucoup, j’ai besoin de cette aube de ma vie…
Amicalement Zavén Antonian
Համաշխարհային Փոստային Միությունը (ՀՓՄ), որի անդամ է Հայաստանի Հանրապետությունն` ի դեմս «ՀայՓոստ» ՓԲԸ-ի, յուրաքանչյուր տարի հայտարարում է նամակագրության միջազգային մրցույթ, որի միջոցով լրացուցիչ քայլ է արվում աշխարհում նամակագրության դերը խթանելու ուղղությամբ: (Համաշխարհային Փոստային Միությունըհիմնադրվել է 1874 թվականին Շվեյցարիայի Բեռն քաղաքում):
Այս տարի «ՀայՓոստ» ՓԲԸ-ն, ՀՀ Կապի, տրանսպորտի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարարության և ՀՀ Կրթության և գիտության նախարարության աջակցությամբ, Հայաստանում կազմակերպել էր նամակագրության 45-րդ միջազգային մրցույթը, որի այս տարվա հայտարարված թեման էր.“Գրի՛րնամակինքդքեզ՝ 45 տարեկանհասակում”:
Երևանի «Հայ Կրթություն» կրթահամալիրի 9-րդ դասարանի աշակերտ Զավեն Անտոնյանն արժանացել է հատուկ հավաստագրի համաշխարհային այս մրցույթի միջազգային ժյուրիի կողմից:
Զավեն Անտոնյանին հատուկ հավաստագրի հանձնման պաշտոնական արարողությանը մասնակցում էին ՀՀ Կապի, տրանսպորտի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների փոխնախարար Գագիկ Թադևոսյանը, «Հայ Կրթություն» կրթահամալիրի հոգաբարձության խորհրդի նախագահ, Ամերիկայի հայ Ավետարանչական ընկերակցության Հայաստանի ներկայացուցիչ Հարութ Ներսեսյանը, կրթահամալիրի տնօրեն Մելանյա Գեղամյանը, Զավեն Անտոնյանի ընտանիքի անդամները, Հայփոստի կառավարող տնօրեն Խուան Պաբլո Գեչիջյանը: Ներկաները շնորհավորեցին Զավեն Անտոնյանին, հանձնեցին նվերներ Համաշխարհային Փոստային Միության նախագահ Բիշար Հուսեյնի և ՀՀ Կապի, տրանսպորտի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարար Վահան Մարտիրոսյանի կողմից:
Հարկ է նշել, որ նախորդ տարի ևս, 2015 թվականին Համաշխարհային Փոստային Միության կողմից հայտարարված 44-րդ նամակագրության միջազգային մրցույթի հատուկ հավաստագրի էր արժանացել կրկին Հայաստանը ներկայացնող նամակ-շարադրությունը:
Ստորև ներկայացնում ենք Զավեն Անտոնյանի նամակը, գրված իրեն 45 տարեկան հասակում:
Զա´վ ջան
Բարև, ինչպե՞ս ես: Գիտեմ, գիտեմ, որ չես սիրում այս հարցը: Գուցե վատ ես, շատ վատ, բայց հո մարդկանց չես ասի այդ մասին…
Տարիների հեռվից գրում եմ քեզ, որ հիշեցնեմ, թե ոսկի պատանեկությանդ օրերին ինչն էիր ամենից շատ սիրում ու կարևորում:
Հիշո՞ւմ ես`սիրում էիր կատակել, նույնիսկ երբ տխուր էիր: Կատակում էիր պատեհ-անպատեհ, բայց ոչ ում հետ պատահի: Կատակում էիր միայն ընկերներիդ հետ: Սառը, անտարբեր մարդկանցից էիր խուսափում: Չէիր սիրում, երբ քեզ քննադատում էին քո ներկայությամբ: Սիրում էիր ֆուտբոլի գնդակը պտտեցնել մատներիդ վրա: Սիրում էիր հաշվել ձեր բակի ծառերը: Օհան պապի հետ շախմատ խաղալ էիր սիրում: Սիրում էիր, երբ քեզ շոկոլադ էին նվիրում:
Օրեր են անցել: Անցել է մանկությունդ քաղցր: Ջահել կյանքդ է անցել: Քառասունհինգ գարուն ես տեսել, երևի այդքան էլ դեռ կտեսնես: Հիմա նստած ես պատշգամբում`բազկաթոռի մեջ, ոտքդ ոտքիդ ես գցել ու կարդում ես այս տողերը: Կարդում ես բարձրաձայն`ըստ սովորության: Երևի արդեն ունես այն կոշտ ձայնը, որի մասին երազում էիր ինը տարեկանից, այն խռպոտ ու առնական ձայնը: Դանդաղ ես կարդում ու հիշում…
Հիշում ես այն տաք ու արևոտ օրերը: Տաք էր, եթե նույնիսկ ցուրտ ձմեռ էր, հոգիդ էր ջերմ: Չես կարդում միայն կարդալու համար: Կարդում ես ու վերապրում այն վճռական պահը, երբ դու` տասնչորսամյա պատանիդ, որոշեցիր նամակ գրել ինքդ քեզ ու այնպես անել, որ այն քեզ հասնի, երբ լինես 45 տարեկան: Արդյոք ի՞նչը ստիպեց քեզ այդպես վարվել. վա՞խը, որ կյանքը կարող է քեզ փոխել, ու դու մոռանաս, թե մի ժամանակ ինչն էր քեզ համար ամենից կարևորը, թե՞ ուղղակի մի խաղ էր դա, կամ ինչ-որ մրցո՞ւյթ…
Տարիներն անցել են, էլ հետ չես բերի, ծաղկուն պատանեկությունդ էլ հետ չես բերի: Հետ չես բերի սիրածդ շոկոլադը վայելելու բերկրանքը կամ այն ֆուտբոլի գնդակը, որով քո առաջին գոլը խփեցիր: Օհան պապին տանուլ տված շախմատի խաղը հետ չես բերի, Օհան պապին հետ չես բերի: Մանկությունդ հետ չես բերի…
Հիմա երևի էլ չկան քո մանկության գլխավոր հերոսները: Չկա մեր բակի տաքսու վարորդ Կարենը, որ միշտ ծխում էր ընդմիջման ընթացքում: Կարենի ընդմիջումն ավարտվում էր այն ժամանակ, երբ վերջանում էր նրա «Գառնի» ծխախոտը: Չկա ամեն ինչից դժգոհ Սեդա տատիկը, որը շքամուտքը մաքրելիս միշտ «անիծում էր» այն կեղտոտող բակի տղաներին, բայց ամեն անգամ` նրանց տեսնելիս, մեկական կոնֆետ էր հանում գրպանից ու բարի ժպիտով հյուրասիրում բոլորիս: Չկա իմ առաջին սերը: Նրա անունն անգամ չեմ հիշում: Ես սիրահարվեցի նրան երեք տարեկանում, երբ նա խնդրեց, որ փակեմ աչքերս, իսկ հետո հողով լցված դույլը դատարկեց իմ գլխին: Այդ օրվանից ես սկսեցի ավելի շատ սիրել նրան: Այս բոլոր մարդիկ հիմա գուցե չկան կամ կան, բայց կողքիդ չեն. կյանք է, ամեն ինչ էլ կպատահի: Բայց նրանք բոլորը մանկությունդ են, Զա´վ, իմ ու քո մանկությունը…
Ես շատ եմ խոսում, իսկ դու լռում ես: Տարի՞քդ է մեղավոր: Մազերիդ մեջ երևի ճերմակ ալիքներ կան, գուցե ակնոց ես դնում, չգիտեմ: Բայց ներսդ, վստահ եմ, նույնն է մնացել: Հոգով դու այն նույն փոքրիկ տղան ես, որ սիրում էր երեկոներն ընկերների հետ անցկացնել իրենց շենքի տանիքում: Ընկերներդ նստում էին, աշխույժ զրուցում, բայց դու պառկում էիր նստարաններին ու անձայն նայում այնտեղ, ուր ձուլվում էին երկու հավերժություն: Մայրամուտ էր: Ժամանակ է անցել, շատ բան է փոխվել, ու միայն մայրամուտն է երևի, որ մնացել է նույնը: Ասա´, որ դու էլ ես նույնը, Զա´վ, ասա´, որ սիրտդ շարունակում է անհանգիստ տրոփել, երբ նայում ես այդ մայրամուտին:
Կարոտել եմ քեզ, Զա´վ, կարոտել եմ կյանքիս այն արևածագը…
«Հայփոստ» ՓԲԸ
«Հայփոստ թրասթ մենեջմենթ» ԲՎ
2016 թ. նոյեմբերի 2-4-ին «Խաղացե´ք ազնիվ» ծրագրի շրջանակներում անցկացվել է ուսուցիչների վերապատրաստման սեմինարի առաջին փուլը: Նշենք, որ ծրագիրը Երևանում ամերիկյան դեսպանատան հովանավորությամբ իրագործել է «Ջինիշյան» հիշատակի հիմնադրամը: «Խաղացե´ք ազնիվ» նորարարական ծրագիրը, որ մշակվել է «Էքիթաս» կազմակերպության կողմից, կազմված է 6-12 տարեկան երեխաների համար նախատեսված բազմակողմանի խաղերից և ինտերակտիվ առաջադրանքներից, որոնց նպատակն է երեխաներին սովորեցնել մարդու իրավունքների հիմնարար արժեքները: Երեխաները բանավեճի ընթացքում ձեռք են բերում նոր գիտելիքներ, իսկ ծրագիրը նպաստում է երեխաների միջև ընդհանուր հարգանքի ձևավորմանը: Այն միտված է բարելավելու երեխաների հետ աշխատողների հմտությունները, խթանելու այդ աշխատանքների ընթացքում մարդու իրավունքների հիմնարար արժեքներով առաջնորդվելը և ծագող խնդիրները խաղաղ բանավեճի օգնությամբ լուծելը:
On November 2-4, 2016 first session of Training of trainers /TOT/ was conducted in the framework of the Play it Fair (PiF) project which is implemented by the Jinishian Memorial Foundation and financed by the U.S. Embassy Yerevan.
Play it Fair! (PiF) an innovative program developed by Equitas, is made up of a set of comprehensive games and interactive activities designed for children aged 6 to 12 to support the integration of human rights values into their attitudes and behaviors.
The children learn new skills in peaceful conflict resolution and the program fosters mutual respect among the children as they grow to adulthood. The program, supported by its toolkit of games and activities, is also intended to improve the ability of people working with children to promote human rights values and peaceful conflict resolution within their activities with children.
Since 1994, the Armenian Tree Project has been implementing vital environmental projects in Armenian cities and villages and on a mission to reverse the deforestation that hit the country hard following the crises that accompanied the first years of independence. We had a chance to speak with the organization’s Executive Director, Jeanmarie Papelian about the challenges in the past and the future of the organization.
