Դկտ 11, 2021 | Մեր առօրյան
Բնապահպանություն. թափոններ, իրազեկում
Բնապահպանական կրթության գլխավոր խնդիրը շրջակա միջավայրի պահպանությանն առնչվող հարցերի վերաբերյալ իրազեկության բարձրացումն է: Այդպիսի հարցերից մեկն էլ թափոնների հիմնախնդիրն է, որի գոյությունը Հայաստանում անհնար է չնկատել: Թափոնների հարցում մեր երկիրը լուրջ խնդիրների առջև է կանգնած բոլոր առումներով՝ սկսած ընտանիքներում դրանց անբավարար գիտակցումից: Ահա թե ինչու թափոնների հարցը հիանալի հարթակ է մի կողմից՝ բնական պաշարներին, բնության աղտոտմանը և էկոլոգիային առնչվող հարցերի վերաբերյալ տեղեկությունների տարածման, մյուս կողմից՝ դպրոցում համապատասխան աշխատանքներ իրականացնելու համար:
Ցավոք, մեր հասարակության շրջանում թափոններն առանձնացնելու և պատրաստակամությունը և գիտակցությունը դեռևս քիչ չափով են առկա: Դրա պատճառներից մեկն էլ այն է, որ դրանց հավաքման և վերամշակման ենթակառուցվածքները մեր երկրում դեռևս լայն տարածում չունեն: Ուստի թափոնների կառավարման գործընթացը պետք է սկսվի մտածելակերպի համազգային փոփոխությունից՝ սկսած դպրոցից: Այդ նպատակով մանկավարժ Քրիստինե Գևորգյանի նախաձեռնությամբ Ավետիսյան դպրոցի 10-րդ դասարանի աշակերտները «Բնօգտագործում» առարկայի հերթական դասն անցկացրին ISSD հասարակական կազմակերպության ներկայացուցիչ, ծրագրի օգնական (project assistant) Օֆելյա Հարությունյանի հետ:
Հանդիպման ընթացքում քննարկվեցին հարցեր օրգանական թափոնների վերամշակման անհրաժեշտության և կիրառվող ուղիների մասին: Նման գործունեությունը դպրոցում աշխարհագրության տեսակետից կարևոր է այնքանով, որ նպաստելով էկոդաստիարակությանը՝ փոխում ենք աշակերտների վերաբերմունքը շրջակա միջավայրի նկատմամբ: Իսկ դա ևս մեկ առաջաքայլ է այս լուրջ մարտահրավերը հաղթահարելու տեսանկյունից:
Դկտ 8, 2021 | Մեր առօրյան
Աշխատասիրություն, հստակ նպատակ, կամքի ուժ
Օլիմպիադային եռուն շրջան է ինչպես ամբողջ հանրապետությունում, այնպես էլ Ավետիսյան դպրոցում: Արդեն ետևում է մաթեմատիկայի, կենսաբանության, աշխարհագրության, ֆիզիկայի և հայոց լեզվի օլիմպիադաների առաջին փուլը, որին մասնակցեցին ուժեղագույնները: Շուտով կկայանան քիմիայի, աստղագիտության, ինֆորմատիկայի օլիմպիադաները: Թե ավետիսյանցիներն ինչպե՞ս կդրսևորեն ուսումնառության տարիներին իրենց ձեռք բերած գիտելիքներն ու կամքի ուժը, ցույց կտան առաջիկա համայնքային, իսկ հետո նաև հանրապետական փուլերը:
Մի փոքրիկ հարցազրույց՝ 2020-2021 ուստարվա օլիմպիադաներում փայլուն հանդես եկած երկու ավետիսյանցիների հետ: Մոնիկա ՍԱՀԱԿՅԱՆ՝ ֆրանսերենի օլիմպիադայի հանրապետական փուլի հաղթող և արդեն Հայաստանի ֆրանսիական համալսարանի ուսանող: Արամ ԱԲՈՎՅԱՆ՝ նույն ուստարում մաթեմատիկայի օլիմպիադայի հանրապետական փուլի արդյունքներով լավագույն յոթնյակի մեջ հայտնված, ներկայումս 6-րդ «բ» դասարանի աշակերտ:
Հուսով ենք՝ ուսման, կյանքի և հաղթելու վերաբերյալ հարցերին նրանց պատասխանները խթան և քաջալերանք կդառնան այս օրերին գիտելիքների «մրցավեճի» դուրս եկած մեր մյուս գիտակների համար:
Հարց — Ի՞նչ է պետք օլիմպիադայում և, ընդհանրապես, հաղթանակի և հաջողության համար:
Մոնիկա — Կարծում եմ՝ բավական են աշխատասիրությունը, հստակ ուրվագծված նպատակն ու անկոտրում կամքը: Եթե դրանք կան, ուրեմն դեպի հաջողություն տանող ճանապարհի կեսն արդեն իսկ հաղթահարված է:
Արամ — Դժվարը առաջին փուլն է՝ դպրոցականը, երբ չգիտես, թե ինչ բարդության առաջադրանքներ ես լուծելու: Այդ փուլում հաղթելուց հետո արդեն ավելի ուժեղ ես դառնում և ավելի վստահ: Ամեն աշակերտ էլ կարող է մասնակցել իր սիրած առարկայի օլիմպիադային, եթե աշխատասեր է և ունի ցանկություն:
Հարց – Դա՞ս, թե՞ նախասիրություն:
Մոնիկա – Ճիշտ չէ, թե լավ սովորելը կամ շատ պարապելը խանգարում է լիարժեք կյանքով ապրելուն, և պետք չէ ամբողջ օրը գրքերից կառչած մնալ: Կարևոր է, որ ժամանակ գտնես քո նախասիրությունների համար ևս: Ես, օրինակ, միշտ էլ ժամանակ եմ գտել երգի, գեղարվեստական ընթերցանության և պարի համար:
Արամ – Ամենից շատ ֆիզկուլտուրան եմ սիրում, երբ կարողանում ես հանգստանալ հոգնեցուցիչ երկար դասերից: Իսկ պլանշետով խաղալիս մոռանում եմ բոլոր տհաճ ու տխուր բաները, վայելում եմ իմ աշխարհը:
Հարց – Ի՞նչ կպատմեք ձեր երազանքների մասին:
Մոնիկա – Իմ նպատակների մի մասը իրականացել է, մյուսները «ճանապարհին» են։ Առաջնային էր բարձր միավորներով իրավաբանական ֆակուլտետ ընդունվելս, ինչը ստացվեց։ Մնացածն էլ կլինի ժամանակի ընթացքում։
Արամ – Երազում եմ դառնալ հայտնի ծրագրավորող, ստեղծել մի այնպիսի համակարգչային խաղ, որն ուրախություն կպատճառի բոլոր երեխաներին: Եվ մեծ գումարներ աշխատել այդ խաղի շնորհիվ:
Հարց – Ի՞նչ կմաղթեք ավետիսյանցիներին:
Արամ – Որ չվախենան պարտությունից, որ պարտությունը պատճառ դառնա կենտրոնանալու, ուժերը հավաքելու և պայքարը շարունակելու: Իսկ ընդհանրապես կուզենայի, որ բոլոր նրանք, ովքեր երազում են, գոնե մի մրցույթից որևէ մրցանակ ստանան:
Մոնիկա – Եթե հետ դառնային դպրոցական տարիներս՝ թե՛ ուրախ և թե՛ դժվար պահերով, ես ոչինչ չէի փոխի: Հակառակ դեպքում ես չէի լինի այն, ինչ հիմա եմ:
Իսկ իմ սիրելի ավետիսյանցիներին մաղթում եմ ունենալ հիշարժան ուսումնական տարիներ և ինքնաճանաչման ճանապարհին գտնել իրենց սիրելի առարկան, զբաղմունքը, ապագա մասնագիտությունը։
Զրուցեց Զ. Սարգսյանը
Դկտ 2, 2021 | Մեր առօրյան
«ԵՄ-ն հանուն երիտասարդության․ բանիմաց և ակտիվ երիտասարդներ հանուն ժողովրդավար Հայաստանի՝ այսօր և վաղը» ծրագրի շրջանակում, բոլոր փուլերում շրջանցելով մրցակիցներին, Ավետիսյան դպրոցի բանավեճի ակումբի թիմը դուրս եկավ հանրապետական փուլ: Համայնքային՝ վճռական փուլում բանավեճի թեման էր «Պետության համար տնտեսությունը պետք է գերակա լինի բնապահպանությունից»: Մերոնք հանդես եկան «կողմ» դիրքորոշմամբ և այն պաշտպանեցին մինչև վերջ՝ հիմնվելով փաստերի վրա:
Շնորհավորում ենք թիմի ղեկավար Անի Օհանյանին, թիմի անդամներ Գրիգոր Բարությանին, Նարե Ստեփանյանին, Դավիթ Վարձելյանին, քույրիկներ Անուշ և Գայանե Մանուկյաններին և անհամբեր սպասում նրանց ելույթին 2022-ի փետրվարին կայանալիք եզրափակիչ փուլում, որտեղ արդեն ներկայացված կլինեն բանավեճի հինգ թեմա:
Շարունակե՛ք աշխատել, սովորել ու զարգանալ, սիրելի՛ ակումբականներ: Մենք վստահում ենք ձեր ուժերին և հավատում, որ, ինչպես միշտ, բարձր կպահեք Ավետիսյան դպրոցի անունը:
Դկտ 2, 2021 | Մեր առօրյան
Այո՛, «գիրք կարդալը ծով մտնելու նման է» և «անկեղծությունը պարտավորությամբ չի լինում»…
Արդեն պատանի մեր «Գրական վերնատունը» (ղեկավար՝ Լ. Բախշյան) ընդունեց իր չորրորդ հյուրին՝ Հայաստանի վաստակավոր դերասան, սիրված արտիստ և հաղորդավար Խորեն Լևոնյանին: Երիտասարդության (և ոչ միայն) սիրելի դերասանին հրավիրելու խնդրանքով մեր գրասերները դպրոցի ղեկավարությանն էին դիմել դեռ խմբակի նորաստեղծ ժամանակ՝ անցած ուստարում, սակայն իրավիճակը հնարավորություն չտվեց իրագործելու նրանց ցանկությունը: Մինչդեռ առիթը կար. դա տաղանդավոր արձակագիր Վարդգես Պետրոսյանի «Վերջին ուսուցիչը» վիպակի քննարկումն էր, որը համընկավ Հայաստանի հանրային հեռուստատեսությունում այդ գործի հիման վրա նկարահանված (ռեժ.՝ Հ. Կբեյան) 16-մասանոց հեռուստասերիալի ցուցադրմանը, սերիալ, որտեղ ավարտական դասարանի վերջին ուսուցիչ Վահան Մամյանի կերպարը մարմնավորում էր Խորեն Լևոնյանը:
Եվ ահա «վերջին ուսուցիչը» Ավետիսյանի դահլիճում է: Անսալով սիրված դերասանին տեսնելու, լսելու, հարցեր տալու բազմաթիվ ցանկություններին՝ «Գրական վերնատունն» իր այս հավաքը վերածեց «ընդլայնված դասի»… ամբողջ ավագ դպրոցի համար:
Հանդիպման առաջին իսկ րոպեներից մթնոլորտը ջերմացրին վիպակից արված մեջբերումներն ու նրա քննարկումը: Այո՛, «գիրք կարդալը ծով մտնելու նման է» և «անկեղծությունը պարտավորությամբ չի լինում», այո՛, «ուրիշի բարությունը կարող է ծիծաղելի թվալ, եթե ինքդ բարի չես», այո՛, «ով սիրում է, նա սիրո դեսպանն է դառնում…»:
Եվ սկսվեց անկեղծ ու անմիջական զրույցը դերասանի և ավետիսյանցի պատանիների միջև: Մի երկա՜ր դաս էր դա մեծերի ու փոքրերի, ուսուցչի և աշակերտի, սիրո և հավատարմության, մարդկային լավագույն հատկանիշների, սխալվելու և ներելու մասին: Հյուրը անկեղծորեն պատասխանեց իրեն ուղղված բոլոր հարցերին, խոսեց իր ուղու, քաղաքացիական կեցվածքի, ստեղծագործական ծրագրերի մասին:
— Մենք պետք է ուժեղ լինենք ազգովին, մենք պետք է մեր արժանապատիվ կեցվածը պահպանենք ամենուր և ամեն ինչում: Սա՛ է մեր ազգային ամենամեծ արժեքը, որը ստեղծել, աշխարհում հաստատել և կյանքի գնով պահել ենք դարերում: Ուժե՛ղ եղեք,- հրաժեշտի պահին ասաց սիրված դերասանը:
Դահլիճի ջերմ ծափերի ներքո դպրոցի տնօրեն Մ. Գեղամյանը թանկագին հյուրին հանձնեց հուշանվերներ և 11-րդցիների պատրաստած անակնկալը՝ Խորեն Լևոնյան արվեստագետի «գեղարվեստական անձնագիրը»՝ փակ տուփի մեջ: Իսկ թե ինչ հատկանիշներով պիտի ճանաչեն այդ անձնագրի տիրոջն ամենուր, գաղտնիքը կիմանա ինքը… տուփը բացելուց հետո:
Դկտ 1, 2021 | Մեր առօրյան
Աշնան վերջին ամիսը նույնպես «բարեհաճ» գտնվեց՝ որևէ կերպ չխոչընդոտելով Ավետիսյան դպրոցի արտադասարանական և արտադպրոցական միջոցառումները:
Իսկ դրանք, ինչպես երևում է մեր լուսանկարչային ռեպորտաժից, բազմաբնույթ էին՝ մարզական մրցախաղերից մինչև թանգարանային այցեր և գիտական փնտրտուքներ:
Պատանի հետազոտողի ակումբ
Շատ հաճախ մենք տեսնում ենք ծառը, սակայն չգիտենք, թե ինչ է կատարվում նրա հետ: Համավարակի պայմաններում առանց համտեսելու հնարավո՞ր է որոշել, ասենք, սեղանին դրված պղպեղի քաղցր կամ կծու լինելը: Ինչի՞ց է, որ… Իսկ ինչո՞ւ….
Տալ հարցեր և գտնել դրանց պատասխանները, պրպտել, փորփրելով հասնել իրերի բնության խորքը: Մտածել ինքնուրույն, քանզի չկան պատրաստի պատասխաններ:
Նոյեմբերին այս սկզբունքներով սկսեց գործել Ավետիսյան դպրոցի պատանի հետազոտողի ակումբը, որը սիրով ղեկավարում է Ջինիշյան հիշատակի հիմնադրամում վերապատրաստում անցած ֆիզիկայի ուսուցչուհի Նարինե Մարգարյանը: Առաջին պարապմունքերն անցնում են ոգևորության մթնոլորտում, գիտական փոքրիկ բացահայտումները խանդավառում են պատանի հետազոտողներին: Եվ ի՞նչ իմանաս, թե այս պահին և հենց այստեղ՝ Ավետիսյան դպրոցում, հիմք չի դրվում գիտության մի նոր ճյուղի:
Ինչի՞ց է սկսվում հայրենիքը:
Պատասխանները բազմապիսի են, և բոլորն էլ՝ ճիշտ: Իսկ VI «ա» դասարանը (դասղեկ՝ Ժ. Թահմազյան) հայրենիքի ճանաչողության գործն սկսեց մայրաքաղաք Երևանի «ծննդյան վկայականից» և Էրեբունիի թանգարանից:
Նախակրթարանից մինչև տարրական և միջին դպրոց՝ սպորտից անբաժան. մեր մրցախաղերը՝ մարզահրապարակում և մարզադահլիճներում:
Նոյեմբերի վերջին II «գ»-ն (դասվար՝ Ս. Գրիգորյան) հրաժեշտ տվեց աշնանը:
Ճիշտ հակառակ իրականությանը՝ այդ հրաժեշտը լեցուն էր մանկական կենսախինդ երգ ու ծիծաղով, պայծառ գույներով, հայաստանյան աշնան բարիքներով և հայկական խոհանոցի ուտեստներով:
Իսկ մյուս՝ II «բ» դասարանը (դասվար՝ Լ. Սահակյան) մի անմոռաց օր անցկացրեց Ժողովրդական արվեստների թանգարանում:
Մեր փոքրիկ վարպետները մասնակցեցին թանգարանի կրթական ծրագրին և զարդանախշեր նկարեցին փայտե գորգերի վրա:
Նոյեմբերի 27-ը, ինչպես հայտնի է, հայ մեծ բանաստեղծ Եղիշե Չարենցի մահվան օրն է:
Նախօրեին բանաստեղծի տուն-թանգարանում նրա հիշատակը հարգեցին և նրա կյանքի նոր մանրամասներին ծանոթացան VII «գ» դասարանի պատանի չարենցագետները (դասղեկ՝ Ա. Սալնազարյան, գրականության ուսուցիչ՝ Լ. Ալեքսանյան):
Նյմ 30, 2021 | Մեր առօրյան
Արժանացել է ՌԴ ԼՆ պատվոգրին
Ս. թ. նոյեմբերի երկրորդ կեսին «Ավետիսյան դպրոց և համայնքային կենտրոն»-ի տնօրեն Մելանյա Գեղամյանը մասնակցեց Ռուսաստանի Դաշնության Լուսավորության նախարարության Լրացուցիչ մասնագիտական կրթության ասոցիացիայի «Սովորող ուսուցչի ինստիտուտ»-ի նախաձեռնությամբ անցկացվող միջազգային համաժողովին, որի թեման էր «Ռուսերենը՝ որպես մասնագիտական ճկունության գործիք. ավանդույթներ և նորարարություն»: (ավելին …)
